اگر نتایج آزمایشات همچنان مثبت باقی بماند، ممکن است پزشک شما سعی‌کند دلیل آن را پیدا‌کند، که شایع‌ترین آن مصرف گلوتن به صورت ناخواسته است. با این حال، این آزمایش‌ها کامل نیستند و حتی اگر نتایج منفی شود، ممکن است که هنوز هم شما در معرض مقدار قابل توجهی از گلوتن باشید و علائم و آسیب به روده‌ی شما همچنان ادامه داشته‌باشد.

یکی از مهم‌ترین مشکلاتی که ممکن است بیماری سلیاک برای فرد ایجاد کند، صاف کردن پرزهای روده است.

هنگامی که فرد مبتلا به بیماری سلیاک غذای حاوی پروتئین گلوتن می‌خورد، بدن او به این پروتئین واکنش بیش از حد نشان‌داده و به پرز‌های روده آسیب می‌رساند. هنگامی که این ویلی‌ها آسیب می‌بینند، روده‌ی کوچک نمی‌تواند مواد مغذی موجود در غذا‌ها را به درستی جذب‌کند و منجر به سوء‌جذب شده و اغلب باعث اسهال، خستگی، کاهش وزن، نفخ و کم خونی می‌شود. همچنین می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند کاهش تراکم استخوان، سقط جنین، ناباروری و حتی شروع بیماری‌های عصبی یا سرطان‌های خاص شود.

به علاوه این بیماری در زنان نژاد آفریقایی-آمریکایی (سیاهپوستان) چهار برابر شایع‏تر از زنان سفیدپوست است و زنان سیاهپوست در معرض خطر بالاتری به  گرفتاری کلیه، ریه و پوست هستند و مرگ و میر در آنان هم بیشتر است. چرا به بیماری لوپوس دچار می شویم؟

به جز ریه، به ندرت پیش می‌آید که عفونت سل مناطقی از بدن، مانند: غدد لنفاوی، استخوان‌ها و مفاصل، سیستم گوارش بدن، مثانه، سیستم تناسلی، مغز و اعصاب را درگیر کند.

● عوامل خطری که احتمال ابتلا به باکتری‌های عامل بیماری سل را افزایش می‌دهند عبارتند از:

در ادامه به معرفی این سرطان‌ها و بررسی ارتباط آنها با سلیاک می‌پردازیم:

بیماران مبتلا به سلیاک چه غذاهایی می توانند بخورند؟

دانه و نشاسته که در رژیم غذایی بدون گلوتن مجاز است، عبارتند از:

زمانی که نوع بیماری در شخص مبتلا تشخیص داده ‌می‌شود، پزشک می‌تواند خیلی سریع روند درمان را آغاز کند. در ادامه انواع این بیماری را بررسی می‌کنیم.

در سلیاک علائم بیماری به مرور زمان بروز می‌کند و هرچه می‌گذرد بیشتر خود را نشان می‌دهد. اما در حساسیت معمولا واکنش‌ها بسیار تند و باشدت عمل می‌کند و خود را به سرعت نشان می‌دهد.

در سال ۱۹۴۶، تولید آنتی‌بیوتیک استرپتومایسین، درمان مؤثر و درمان سل را به یک واقعیت بیماری تست سل تبدیل کرد. قبل از اینکه این دارو معرفی شود، تنها درمان به جز آسایشگاه‌ها مداخله جراحی بود. روش پنوموتوراکس، ریه آلوده را کلاپس و بی‌حرکت می‌کرد تا به آن «استراحت» دهد و امکان درمان ضایعات سلی را فراهم نماید.[۱۱۲] پیدایشسل مقاوم به چند دارو، دوباره جراحی را به عنوان گزینه‌ای از استانداردهای قابل‌قبول مراقبت در درمان عفونت سل معرفی کرد. مداخلات جراحی کنونی شامل حذف پاتولوژیک حفره‌های قفسه سینه (تاول) در ریه‌ها برای کاهش تعداد باکتری‌ها و برای افزایش در معرض دارو قرار گرفتن باکتری‌های باقی‌مانده در جریان خون می‌باشد.

● سایر داروهایی که خطر ابتلا به سل فعال را افزایش می‌دهند تا بیماری‌های زیر را درمان کنند:

[۱۰۴] در آسایشگاه‌ها ظاهراً مزایایی هچون هوای تازه و کار ارائه می‌کردند اما حتی تحت بهترین شرایط، ۵۰٪ از افرادی که وارد آنجا می‌شدند، ظرف پنج سال فوت می‌کردند (حوالی سال ۱۹۱۶)[۱۰۴]